Malaria Again!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
29 September 2012 | Ghana, Tamale
Hallo lieve volgers,
sorry dat het lang geduurd heeft voordat er weer een nieuw verhaal verscheen, ik zal jullie vertellen hoe dat komt.
Vorige week zondag werd ik wakker en had ik het ontzettend koud, ik lag te bibberen in mijn bed. Ik heb mijn temperatuur opgenomen en die was 38,7, mijn hele lichaam deed pijn alle spieren in mijn lichaam. Het voelde hetzelfde als de eerste keer malaria en ik ben maar even langs de dokter gegaan. De dokter schreef wat tabletten voor malaria omdat het lab niet open was. Echter waren de medicijnen voor de malaria op in onze 'apotheek' dus werden we verwezen om naar tamale town te gaan. Omdat ik wel beter wilde worden zijn Eva en ik op pad gegaan om te zoeken naar een apotheek die open was, alleen helaas op zondag zijn die niet open. We gingen ergens wat eten, maar ik kreeg geen hap door mijn keel en ging me steeds beroerder voelen. Later zijn we naar huis gegaan en heeft eva mij in bed gelegen. Eerst is eva gaan zoeken naar de medicijnen of die hier in het dorp nog te verkrijgen waren, maar ook dit was tevergeefs. Later hebben we aan mijn broer gevraagd en die heeft de medicijnen weten te scoren, het was echter toen al avond en ik had vanmorgen moeten beginne. Eva is hier gebleven tot het bijna donker werd. De volgende dag werd ik wakker en had ik nog steeds hoge koorts en ik moest ook spugen. Ik was erg ziek en ben samen met eva naar het ziekenhuis gegaan. Ze hebben mijn bloed geprikt en ik ben gewoon op een bed gaan liggen, omdat ik niet op mijn benen kon staan. Even later moest ik naar de kamer van de dokter en heeft hij besloten om mij op te nemen en een infuus te geven.
Omdat ze hier de antibiotica meestal puur in de aderen geven, heb ik wel duidelijk gemaakt dat dat niet gebeuren gaat, maar dat ze het in 500 cc infuusvloeistof moesten doen. Maar omdat ik 3 medicijnen i.v. (intraveneus in mijn aderen) moest krijgen gaven ze me wel 1 medicijn direct in mijn aderen. éen medicijn was tegen de misselijkheid, dat het werd ingespoten begon na enkele seconde alles te draaien en te tollen. Ik zei dat het niet goed was, maar dat was dus de bijweking van de medicijnen. Oja, nouja lekker alsof je daar niet meer misselijk van wordt. Ook het medicijn quininne werd gestart, waarvan ik niet wist dat het me tijdelijk doof zou maken. Ik moet dit medicijn tot morgen gebruiken, alleen heb ik nu tabletten. Deze medicijnen maken me dus doof, en ik hoor de hele dag de ambulance sirenes in mijn hoofd, waarom? geen idee dat zijn de bijwerkingen. Ahfijn na 2 keer antibiotica had ik al een dikke rode, pijnlijke arm en moest het infuus verplaatst worden naar mijn andere arm. Gelukkig had ik een super lieve zuster Eva naast mij die me overal mee kon helpen, zelf mijzelf wassen kon ik niet meer.
Ook mijn broer Mohammed heeft echt heel veel voor mij gedaan en kwam 3 a 4 keer per dag langs om te vragen hoe het ging en of hij nog wat kon doen.
Ik lag naast een vrouw die een kijzersnede was ondergaan en een pracht van een jongen had gekregen. Echt een super lieve vrouw, en elke keer zij ze dat ik de vrouw van haar zoontje werd en dat hij mee naar Nederland ging, en echt het was zo'n moppie, ik zou hem zo meer naar nederland willen nemen.
Tot op woensdag Eva ook ziek werd, ook spugen, pijn overal, diarree, en ook malaria dus. Ook eva werd opgenomen en zo lagen de twee zusters samen in het ziekenhuis.
We denken samen veel aan Nederland en wat voor lekker eten we allemaal willen eten, maar daar maken we onzelf gek mee.
Het bijzondere is wel dat echt iedereen bij je langs komt om te vragen hoe het met je gaat, hoe je je voel en ze zijn allemaal erg belangstellend.
Het bananen meisje (het meisje waarvan we altijd bananen kopen) kwam ook elke dag langs, en de jongen waar we elke dag onze lunch halen kwam ook regelmatig langs.
Nu door de mediicijnen voel ik me nog steeds een beetje raar, maar sinds vandaag ben ik weer thuis van een bijzondere maar minder leuke ervaring. Ook Eva is ontslagen en heeft geen malaria meer.
Nu maar hopen dat dit de laatste keer malaria was. En dat mijn gehoor, eetlust en verloren kilo's snel weer terug komen!
Groetjes uit Ghana, en veel liefss
sorry dat het lang geduurd heeft voordat er weer een nieuw verhaal verscheen, ik zal jullie vertellen hoe dat komt.
Vorige week zondag werd ik wakker en had ik het ontzettend koud, ik lag te bibberen in mijn bed. Ik heb mijn temperatuur opgenomen en die was 38,7, mijn hele lichaam deed pijn alle spieren in mijn lichaam. Het voelde hetzelfde als de eerste keer malaria en ik ben maar even langs de dokter gegaan. De dokter schreef wat tabletten voor malaria omdat het lab niet open was. Echter waren de medicijnen voor de malaria op in onze 'apotheek' dus werden we verwezen om naar tamale town te gaan. Omdat ik wel beter wilde worden zijn Eva en ik op pad gegaan om te zoeken naar een apotheek die open was, alleen helaas op zondag zijn die niet open. We gingen ergens wat eten, maar ik kreeg geen hap door mijn keel en ging me steeds beroerder voelen. Later zijn we naar huis gegaan en heeft eva mij in bed gelegen. Eerst is eva gaan zoeken naar de medicijnen of die hier in het dorp nog te verkrijgen waren, maar ook dit was tevergeefs. Later hebben we aan mijn broer gevraagd en die heeft de medicijnen weten te scoren, het was echter toen al avond en ik had vanmorgen moeten beginne. Eva is hier gebleven tot het bijna donker werd. De volgende dag werd ik wakker en had ik nog steeds hoge koorts en ik moest ook spugen. Ik was erg ziek en ben samen met eva naar het ziekenhuis gegaan. Ze hebben mijn bloed geprikt en ik ben gewoon op een bed gaan liggen, omdat ik niet op mijn benen kon staan. Even later moest ik naar de kamer van de dokter en heeft hij besloten om mij op te nemen en een infuus te geven.
Omdat ze hier de antibiotica meestal puur in de aderen geven, heb ik wel duidelijk gemaakt dat dat niet gebeuren gaat, maar dat ze het in 500 cc infuusvloeistof moesten doen. Maar omdat ik 3 medicijnen i.v. (intraveneus in mijn aderen) moest krijgen gaven ze me wel 1 medicijn direct in mijn aderen. éen medicijn was tegen de misselijkheid, dat het werd ingespoten begon na enkele seconde alles te draaien en te tollen. Ik zei dat het niet goed was, maar dat was dus de bijweking van de medicijnen. Oja, nouja lekker alsof je daar niet meer misselijk van wordt. Ook het medicijn quininne werd gestart, waarvan ik niet wist dat het me tijdelijk doof zou maken. Ik moet dit medicijn tot morgen gebruiken, alleen heb ik nu tabletten. Deze medicijnen maken me dus doof, en ik hoor de hele dag de ambulance sirenes in mijn hoofd, waarom? geen idee dat zijn de bijwerkingen. Ahfijn na 2 keer antibiotica had ik al een dikke rode, pijnlijke arm en moest het infuus verplaatst worden naar mijn andere arm. Gelukkig had ik een super lieve zuster Eva naast mij die me overal mee kon helpen, zelf mijzelf wassen kon ik niet meer.
Ook mijn broer Mohammed heeft echt heel veel voor mij gedaan en kwam 3 a 4 keer per dag langs om te vragen hoe het ging en of hij nog wat kon doen.
Ik lag naast een vrouw die een kijzersnede was ondergaan en een pracht van een jongen had gekregen. Echt een super lieve vrouw, en elke keer zij ze dat ik de vrouw van haar zoontje werd en dat hij mee naar Nederland ging, en echt het was zo'n moppie, ik zou hem zo meer naar nederland willen nemen.
Tot op woensdag Eva ook ziek werd, ook spugen, pijn overal, diarree, en ook malaria dus. Ook eva werd opgenomen en zo lagen de twee zusters samen in het ziekenhuis.
We denken samen veel aan Nederland en wat voor lekker eten we allemaal willen eten, maar daar maken we onzelf gek mee.
Het bijzondere is wel dat echt iedereen bij je langs komt om te vragen hoe het met je gaat, hoe je je voel en ze zijn allemaal erg belangstellend.
Het bananen meisje (het meisje waarvan we altijd bananen kopen) kwam ook elke dag langs, en de jongen waar we elke dag onze lunch halen kwam ook regelmatig langs.
Nu door de mediicijnen voel ik me nog steeds een beetje raar, maar sinds vandaag ben ik weer thuis van een bijzondere maar minder leuke ervaring. Ook Eva is ontslagen en heeft geen malaria meer.
Nu maar hopen dat dit de laatste keer malaria was. En dat mijn gehoor, eetlust en verloren kilo's snel weer terug komen!
Groetjes uit Ghana, en veel liefss
-
29 September 2012 - 15:15
Mara:
Jeetje lisa....wat heftig allemaal weer zeg. En nu ... De malariapillen standaard in huis? Hihi....dat zou mijn actie tenminste zijn ;-). Nou meid succes der maar weer mee he! Gr. Mara
-
29 September 2012 - 15:43
Denise:
He Lies... We waren erg geschrokken maar het is heel fijn om te lezen dat je weer thuis bent en dat je veel steun hebt gehad aan Eva de afgelopen week!
Hou je taai met de medicijnen en maak jullie zelf niet gek maar denk aan wat je me van de week smste dat je geniet van de kleine dingen, de dingen waar we in Nederland niet eens van beseffen dat we het doen of dat het bestaat maar waar jullie je nu zo bewust van zijn. Dat zijn mooie momenten!! Hou je taai en tot snel.... Knuffel Denies -
29 September 2012 - 15:43
Denise:
He Lies... We waren erg geschrokken maar het is heel fijn om te lezen dat je weer thuis bent en dat je veel steun hebt gehad aan Eva de afgelopen week!
Hou je taai met de medicijnen en maak jullie zelf niet gek maar denk aan wat je me van de week smste dat je geniet van de kleine dingen, de dingen waar we in Nederland niet eens van beseffen dat we het doen of dat het bestaat maar waar jullie je nu zo bewust van zijn. Dat zijn mooie momenten!! Hou je taai en tot snel.... Knuffel Denies -
29 September 2012 - 15:50
Opa En Oma :
Lieve Lisa wat is het jammer dat je dit allemaal moet mee maken het is te hopen dat dit de laatste keer is en dat je nu je en dat je nu kunt gaan genieten! heel veel sterkte! en Eva ook .Veel Liefs Kus van Opa en Oma. -
29 September 2012 - 15:50
Opa En Oma :
Lieve Lisa wat is het jammer dat je dit allemaal moet mee maken het is te hopen dat dit de laatste keer is en dat je nu je en dat je nu kunt gaan genieten! heel veel sterkte! en Eva ook .Veel Liefs Kus van Opa en Oma. -
29 September 2012 - 15:50
Opa En Oma :
Lieve Lisa wat is het jammer dat je dit allemaal moet mee maken het is te hopen dat dit de laatste keer is en dat je nu je en dat je nu kunt gaan genieten! heel veel sterkte! en Eva ook .Veel Liefs Kus van Opa en Oma. -
29 September 2012 - 16:00
Pap En Mam:
hoi we zijn blij dat we je net op skype gezien hebben en zo met je hebben kunnen praten
bijzonder dat je zo ver zit en dan lijk je zo dichtbij
blijf goed op je zelf passen maar dat weet je wel
hou je goed veel liefs en groetjes aan eva
pap en mam
-
29 September 2012 - 16:02
Anita:
Hey Vriendin, tjonge jonge wat een shit zooi bij jullie!! Ik heb veel aan je gedacht en ik ben superblij dat je uit het ziekenhuis bent. En wat lekker he Lies dat jullie met zijn tweetjes zijn, Ik heb Eva nog nooit gezien maar ook haar vind ik een kanjer. Jullie redden het samen. Nu gauw aansterken!!! En wat zal je hier alles dubbel waarderen als je weer in Egmond bent. Lieve schat hou je taai he!!! Dikke knuffel van ons allemaal xxxx Anita Jos -
29 September 2012 - 16:02
Anita:
Hey Vriendin, tjonge jonge wat een shit zooi bij jullie!! Ik heb veel aan je gedacht en ik ben superblij dat je uit het ziekenhuis bent. En wat lekker he Lies dat jullie met zijn tweetjes zijn, Ik heb Eva nog nooit gezien maar ook haar vind ik een kanjer. Jullie redden het samen. Nu gauw aansterken!!! En wat zal je hier alles dubbel waarderen als je weer in Egmond bent. Lieve schat hou je taai he!!! Dikke knuffel van ons allemaal xxxx Anita Jos -
29 September 2012 - 17:23
Els Mizee:
hoi Lisa
nou nou wat een vervelende berichten allemaal, je weet dat dit allemaal kan gebeuren maar als het dan ook echt gebeurt dan baal je er toch wel van lijkt me
wat maak je allemaal niet mee zeg. je zal zo toch wel een heel andere kijk op het leven krijgen lijkt me
je doet op deze manier wel ontzettend veel ervaring op, hopelijk blijft een vervolg van deze shit je bespaard zodat je ook nog wat kan genieten, dus toi toi voor de nog resterende tijd zal ik zeggen
veel liefs Els en Peter -
29 September 2012 - 17:30
Monique:
Hoi Liessie, wat een toestanden allemaal. Meissie ik ben blij dat het weer wat beter met je gaat hoor. Hou je taai en nu genieten van alles wat je graag in Ghana wilde doen en meemaken. Ik hoop dat jij en Eva nu alle ellende achter jullie kunnen laten en verder een mooie tijd gaan meemaken daar in het verre Ghane. Meissie hou je taai, denk om jezelf en wij blijven volgen. Dikke vette knuffel uit Egmond Binnen van ons. Paul en Monique -
29 September 2012 - 17:30
Monique:
Hoi Liessie, wat een toestanden allemaal. Meissie ik ben blij dat het weer wat beter met je gaat hoor. Hou je taai en nu genieten van alles wat je graag in Ghana wilde doen en meemaken. Ik hoop dat jij en Eva nu alle ellende achter jullie kunnen laten en verder een mooie tijd gaan meemaken daar in het verre Ghane. Meissie hou je taai, denk om jezelf en wij blijven volgen. Dikke vette knuffel uit Egmond Binnen van ons. Paul en Monique -
29 September 2012 - 17:58
Rob En Caecilia:
We zijn trots op jullie dat jullie je hier doorheen geslagen hebben...het is niet niks wat jullie meegemaakt hebben....dank ook aan jou voor de steun aan Eva....vanaf NU gaat alles goed, daar gaan we vanuit. Dus ...genieten maar!!!! Grtjs, Rob en Caecilia -
29 September 2012 - 18:35
Jan En Hanneke Sentveld:
Dag Lisa,
het is wel een hele onderneming geworden om op deze manier je opleiding verder af te ronden. Het valt voor ons Nederlanders niet mee om in de tropen te leven en omdat je zoveel contact hebt met de mensen daar, loop je ook de meeste kans om ziektes over te nemen. Daarbij komt dat wij het begrip kinderziektes niet meer kennen en bovendien dat de ziektes van daar bij ons niet voorkomen. Zo loop je het wel op en dat is erg jammer.
Wij wensen je uiteraard het allerbeste toe in goede gezondheid en het zou mooi zijn als je de laatste weken van je bezoek daar ongehinderd door ziektes en kwalen mag doorbrengen. Dat geldt uiteraard ook voor Eva. Het is wel goed dat jullie elkaar tot steun kunnen zijn maar dan moet je vanzelf niet samen in een ziekenhuis gaan liggen.
Wij leven met je mee en kijken uit naar je volgende bericht met hopelijk beter nieuws.
Hartelijke groeten,
Jan en Hanneke -
29 September 2012 - 19:12
Lisa:
Hee Lies,
Jeetje je tref het niet echt he.
Hoop dat je ook kan genieten van het land, de mensen en de ervaring.
Heel veel liefs -
29 September 2012 - 20:46
Marian:
Hey Lisa,
Het zit jullie niet echt mee zeg en ook nog allebei in het ziekenhuis.
Maar wel fijn dat er lieve mensen om jullie heen zijn die toch vaak bij jullie op bezoek komen.
Hopelijk blijft het hier nu bij, en dat julle nu weer verder kunnen gaan waar jullie voor komen, en kan genieten
van het land Ghana.
Lisa en Eva hou jullie taai hé!!!!!
Liefs van ons Kees en Marian
-
29 September 2012 - 23:16
Nikki:
Hee lies. heftig wat je allemaal mee maak zeg!
ToiToiToi,
liefs nikki -
30 September 2012 - 12:03
Jeanette:
Lisa en Eva, diepe buiging voor jullie beiden! Zouden jullie nu misschien resistent zijn voor malaria?
Groetjes,
Jeanette
-
30 September 2012 - 12:13
Ron En Astrid:
Lieve Lisa,
Wat fijn om weer even een berichtje van je te horen,we zijn blij dat het nu wat beter met je gaat.
Wel fijn dat jullie steun aan elkaar hebben maar wat krijgen jullie veel voor je kiezen!!!
Wij wensen jullie Super veel Sterkte samen en jullie zijn kanjers!!
Dikke kus van ons allemaal en ik hoop veel plezier als het beter gaat.
Liefs Ron Astrid en de meiden -
30 September 2012 - 13:21
Kim:
Jeetje Lisa je blijft niet gespaard.
Ik vind het zo sneu voor jullie dat dit allemaal gebeurd.
Ik hoop dat het nu goed gaat met jullie en dat het genieten kan gaan beginnen!
Sterkte meiden! En vanaf nu ECHT veel plezier!
Dikke kus Dave, Kim en Bobbie -
30 September 2012 - 18:17
Lisa Sentveld:
Hee lieve mensen,
bedankt voor de reacties!!
Ik voel me al een stuk beter, en mijn gehoor is al bijna helemaal terug!!
en we genieten evengoed wel hoor, het leven in de tropen is gewoon niet zo makkelijk!
Maar gelukkig zijn we met zijn tweeën om elkaar te steunen!
Veel lieve groetjes van hier! -
30 September 2012 - 18:35
Lins:
Hai Lies,
Nou die malariamug in Ghana is aardig resistent denk tegen je profylaxe...
Balen zeg. Hopen dat je vanaf nu gespaard blijft.
Succes, liefs Linsey -
02 Oktober 2012 - 20:58
Ilse:
Denk aan je!!!
Dikke kus xx -
07 Oktober 2012 - 19:01
Afra Zut:
Hallo Lisa;
Nou meid je maakt wat mee zeg,maar het is ook erg dankbaarwerk,tot Oma s verjaardag,groetjes Omew Cock en Tante Afra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
