Bumpy Ride
Blijf op de hoogte en volg Lisa
05 Oktober 2012 | Ghana, Tamale
Deze week hebben Eva en ik iets heel bijzonders meegemaakt.
We waren aan het helpen bij een bevalling. De vrouw had het best zwaar en was al uitgeput. De baby is gezond geboren. De vrouw voelde zich erg zwak en had tijdens de bevalling aardig wat bloed verloren. Ook stolsels bloed. De bevalling vond plaats op een ziekenhuis bed, aangezien er een kleine ingreep was op het bed waar de bevallingen plaats vinden. De dokter moest erbij komen en zag dat ze inderdaad veel bloed verloor. Er moesten snel twee infusen in, één infuus heb ik ingebracht en de andere een collega, snel moesten er infuus zakken met vocht aangehangen worden aangezien ze veel vocht verloren had. In ieder zak moest een injectie oxytocine. Uiteindelijk heeft de dokter het bloeden gestelpt en was de vrouw iets stabieler..... dachten we.
Eva en ik nog bij de vrouw aangezien onze andere collega's alweer weg waren. We hielden haar pols en bloeddruk in de gaten, maar haar bloeddruk was erg laag. We vertrouwden het niet en we zagen dat de vrouw nog meer bloed verloor en dat het best hard begon te stromen. We hebben de hoofdverpleegkundige erbij geroepen en die heeft de dokter gehaald toen ze zag dat ze inderdaad nog bloed verloor. Haar bloeddruk werd ook lager en de dokter besloot dat ze naar een ander ziekenhuis moest. Echter hebben ze hier geen ambulances zoals in Nederland. We hebben met 5 man, de vrouw op een soort van 'brancard' geheveld en we zijn snel naar de auto gerend. De vrouw hebben we in de auto gelegd en ik zat achterin met mijn moeder (die tevens in het ziekenhuis werkt als schoonmaakster) de infusen opgehangen aan de vasthoudbeugels en ik regelde de infusen achterin. De baby net 1 uur oud werd op de schoot geworpen van de hhoofdverlpeegkundige en met gierende banden zijn we onderweg gegaan naar het teaching hospital. Het is maar goed dat ik achterin op de infusen aan het letten was, want deze rit was een gevaar voor eigen leven. De drukte op de wegen in Ghana is al niet te omschrijven, en als je dan nog als een soort ambulance door de menigte moet, nou geloof me... best gevaarlijk.
Eva zat in een andere auto, samen met de pastoor en nog een verpleegkundige en de man van de vrouw. Zij reden ook met gierende banden heen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis moesten we de vrouw uit de auto weer op een soort brancard hevelen. De baby werd in Eva haar armen geworpen. De vrouw werd naar binnen gebracht, en er kwamen een aantal artsten aan om opnieuw 2 infusen in te brengen bij de vrouw. Wat er toen gebeurde, moet ik nog steeds om lachen. De vrouw was al een beetje in de war door het vele vocht dat ze verloren had, maar ze rochelde zo op een van de artsen. Het kindje werd overgenomen door een verpleegkundige. Dat eva e ik even snel een kijkje namen op de afdeling waar de bevallingen plaats vonden zagen we echt kamers waar gewoon een aantal vrouwen naast elkaar aan het bevallen waren. Echt zo bizar.
Alles die middag was een kwestie van tijd en racen, het was echt heel spannend en we zijn uiteindelijk om 18.00 uur thuis gekomen. De dokter bedankte ons erg voor het werk wat we verricht hadden en de hulp die we geboden hadden, voor ons vanzelfsprekend.
Het geeft je wel zelfvertrouwen, je weet dat je in noodsituaties snel kan handelen en het voelt goed dat we dit meegemaakt hebben.
De dag erna kwamen we aan op het werk en een collega zei dat we met hem mee moesten omdat er een meeting was in het Picorna Hotel met de dokter en alle collega's, eva en ik waren erg benieuwd wat dat nou was? Waarom een meeting, maar goed we hebben ons overgegeven en zijn mee gegaan. Eenmaal aangekomen gingen we naar boven, daar zat de dokter aan een gedekte tafel. Hij zij ons dat we naast hem konden zitten. Het was voor ons een verassing, maar hij had een ontbijt geregeld voor alle collega's om even te ontspannen. Echt zo super leuk zijn dit soort dingen van de ghanezen. Ze zijn zo lekker spontaan. We kregen lekker 2 afgebakken broodjes met scrambled egg en een worstje en een kop koffie. De dokter vroeg ons daarvoor of we een salade wilde, en wij antwoorden beleefd ja dat is goed. Niet wetende dat we dus en dat ontbijt kregen en ook nog de salade. Het was overigenss echt super lekker en we hebben er zo van genoten. Eindelijk sinds een maand weer een normaal ontbijt!! De dokter preekte daarbij nog dat ze de laatste twee maanden van het jaar nog door moesten komen en god werd uitgebreid bedankt! Wij bedankten de dokter hartelijk en hij was zeer verheugd.
Tijdens het eten belde de vrouw van de bevalling van gister op, om te zeggen dat alles goed was met haar en met het kind en om ons vreselijk te bedankten! Dit is ook weer zo iets vriendelijks van de Ghanezen. Onze dag kon in ieder geval even niet meer stuk na dit overheerlijke ontbijt.
De tijd vliegt hier mensen, over 34 nachtjes zijn we weer in Nederland. Onddanks dat we soms minder leuke dingen meemaken, van veel kunnen !we ook genieten. Wat nieuwe Foto's volgen snel!!! Morgen gaan we naar Bolgatanga (nog meer naar het Noorden) om even een hotelletje te pakken.
Groetjesss uit Ghana
We waren aan het helpen bij een bevalling. De vrouw had het best zwaar en was al uitgeput. De baby is gezond geboren. De vrouw voelde zich erg zwak en had tijdens de bevalling aardig wat bloed verloren. Ook stolsels bloed. De bevalling vond plaats op een ziekenhuis bed, aangezien er een kleine ingreep was op het bed waar de bevallingen plaats vinden. De dokter moest erbij komen en zag dat ze inderdaad veel bloed verloor. Er moesten snel twee infusen in, één infuus heb ik ingebracht en de andere een collega, snel moesten er infuus zakken met vocht aangehangen worden aangezien ze veel vocht verloren had. In ieder zak moest een injectie oxytocine. Uiteindelijk heeft de dokter het bloeden gestelpt en was de vrouw iets stabieler..... dachten we.
Eva en ik nog bij de vrouw aangezien onze andere collega's alweer weg waren. We hielden haar pols en bloeddruk in de gaten, maar haar bloeddruk was erg laag. We vertrouwden het niet en we zagen dat de vrouw nog meer bloed verloor en dat het best hard begon te stromen. We hebben de hoofdverpleegkundige erbij geroepen en die heeft de dokter gehaald toen ze zag dat ze inderdaad nog bloed verloor. Haar bloeddruk werd ook lager en de dokter besloot dat ze naar een ander ziekenhuis moest. Echter hebben ze hier geen ambulances zoals in Nederland. We hebben met 5 man, de vrouw op een soort van 'brancard' geheveld en we zijn snel naar de auto gerend. De vrouw hebben we in de auto gelegd en ik zat achterin met mijn moeder (die tevens in het ziekenhuis werkt als schoonmaakster) de infusen opgehangen aan de vasthoudbeugels en ik regelde de infusen achterin. De baby net 1 uur oud werd op de schoot geworpen van de hhoofdverlpeegkundige en met gierende banden zijn we onderweg gegaan naar het teaching hospital. Het is maar goed dat ik achterin op de infusen aan het letten was, want deze rit was een gevaar voor eigen leven. De drukte op de wegen in Ghana is al niet te omschrijven, en als je dan nog als een soort ambulance door de menigte moet, nou geloof me... best gevaarlijk.
Eva zat in een andere auto, samen met de pastoor en nog een verpleegkundige en de man van de vrouw. Zij reden ook met gierende banden heen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis moesten we de vrouw uit de auto weer op een soort brancard hevelen. De baby werd in Eva haar armen geworpen. De vrouw werd naar binnen gebracht, en er kwamen een aantal artsten aan om opnieuw 2 infusen in te brengen bij de vrouw. Wat er toen gebeurde, moet ik nog steeds om lachen. De vrouw was al een beetje in de war door het vele vocht dat ze verloren had, maar ze rochelde zo op een van de artsen. Het kindje werd overgenomen door een verpleegkundige. Dat eva e ik even snel een kijkje namen op de afdeling waar de bevallingen plaats vonden zagen we echt kamers waar gewoon een aantal vrouwen naast elkaar aan het bevallen waren. Echt zo bizar.
Alles die middag was een kwestie van tijd en racen, het was echt heel spannend en we zijn uiteindelijk om 18.00 uur thuis gekomen. De dokter bedankte ons erg voor het werk wat we verricht hadden en de hulp die we geboden hadden, voor ons vanzelfsprekend.
Het geeft je wel zelfvertrouwen, je weet dat je in noodsituaties snel kan handelen en het voelt goed dat we dit meegemaakt hebben.
De dag erna kwamen we aan op het werk en een collega zei dat we met hem mee moesten omdat er een meeting was in het Picorna Hotel met de dokter en alle collega's, eva en ik waren erg benieuwd wat dat nou was? Waarom een meeting, maar goed we hebben ons overgegeven en zijn mee gegaan. Eenmaal aangekomen gingen we naar boven, daar zat de dokter aan een gedekte tafel. Hij zij ons dat we naast hem konden zitten. Het was voor ons een verassing, maar hij had een ontbijt geregeld voor alle collega's om even te ontspannen. Echt zo super leuk zijn dit soort dingen van de ghanezen. Ze zijn zo lekker spontaan. We kregen lekker 2 afgebakken broodjes met scrambled egg en een worstje en een kop koffie. De dokter vroeg ons daarvoor of we een salade wilde, en wij antwoorden beleefd ja dat is goed. Niet wetende dat we dus en dat ontbijt kregen en ook nog de salade. Het was overigenss echt super lekker en we hebben er zo van genoten. Eindelijk sinds een maand weer een normaal ontbijt!! De dokter preekte daarbij nog dat ze de laatste twee maanden van het jaar nog door moesten komen en god werd uitgebreid bedankt! Wij bedankten de dokter hartelijk en hij was zeer verheugd.
Tijdens het eten belde de vrouw van de bevalling van gister op, om te zeggen dat alles goed was met haar en met het kind en om ons vreselijk te bedankten! Dit is ook weer zo iets vriendelijks van de Ghanezen. Onze dag kon in ieder geval even niet meer stuk na dit overheerlijke ontbijt.
De tijd vliegt hier mensen, over 34 nachtjes zijn we weer in Nederland. Onddanks dat we soms minder leuke dingen meemaken, van veel kunnen !we ook genieten. Wat nieuwe Foto's volgen snel!!! Morgen gaan we naar Bolgatanga (nog meer naar het Noorden) om even een hotelletje te pakken.
Groetjesss uit Ghana
-
05 Oktober 2012 - 13:03
Gitta:
Een ervaring voor het leven.. Moeilijk en mooi tegelijk. succes de laatste 34 dagen! -
05 Oktober 2012 - 13:28
Mieke:
He Lisa, wat maak je toch een hoop dingen mee. DeZe reis zal je nooit meer vergeten. Hou het nog even vol daar. Nog een paar weken en dan nog even lekker een vakantie pakken daar. Geniet er nog van en de groeten. -
05 Oktober 2012 - 13:32
Lisa:
Hee Lies,
Weer een prachtige ervaring rijker lees ik.
Geniet nog van je avonturen.
Veel liefs -
05 Oktober 2012 - 14:29
Corine:
Hey Lisa, Je (jullie) heb(ben)t dus echt al een mensenleven gered!! Wat een bijzondere ervaring!! De verzorging is volgens mij jouw roeping! Grandioos!! Geniet er nog maar lekker van!! Wij gaan hier kermisvieren....hahaha ik drink er ook 1 op jouw gezondheid! Want, ik heb begrepen dat het weer goed gaat met je!!! groetjes, Corine -
05 Oktober 2012 - 14:30
Pap En Mam:
nou lisa jij schrijft weer anders dan Eva dus dit is ook weer prachtig om te lezen net of we er zelf bij zijn
jullie leren ontzettend veel en worden wel vindingrijk zo
geniet van jullie hotelletje en het eten daar
en we gaan aftellen hoor
veel liefs pap en mam -
05 Oktober 2012 - 14:50
Karin :
Jeetje, jij maakt wel een hoop mee! Wat een bijzondere ervaring.
Fijn dat alles nu weer goed gaat met jullie. Succes met de laatste 34 dagen! Ben erg benieuwd naar de nieuwe foto's. Kus van Fenna en Tim -
05 Oktober 2012 - 15:27
Corina:
he mop
Wat een mooi verhaal weer. zat weer aandachtig te lezen.
De tijd vliegt inderdaad.
Geniet nog maar even flink van alles daar.
Wij drinken dit weekend met zn allen een borrel op jou.
Zal je missen
liefs corina -
05 Oktober 2012 - 16:05
Astrid:
He Lisa,
Wat een kanjers zijn jullie Super,
wat een fantastische ervaring als jullie terug komen hoeven jullie niet meer naar school jullie kunnen dan alles en kunnen ze hier nog wat van jullie leren!!
Kijk uit naar je volgende verhaal.
Kus van onsxxxx Geniet er nog van,wat gaat het snel he?? -
05 Oktober 2012 - 16:05
Astrid:
He Lisa,
Wat een kanjers zijn jullie Super,
wat een fantastische ervaring als jullie terug komen hoeven jullie niet meer naar school jullie kunnen dan alles en kunnen ze hier nog wat van jullie leren!!
Kijk uit naar je volgende verhaal.
Kus van onsxxxx Geniet er nog van,wat gaat het snel he?? -
05 Oktober 2012 - 17:58
Smaak & Wen:
He Lies, wat spannend moet het geweest zijn, gelukkig goed afgelopen! Succes nog deze laatste weken -
05 Oktober 2012 - 17:58
Smaak & Wen:
He Lies, wat spannend moet het geweest zijn, gelukkig goed afgelopen! Succes nog deze laatste weken -
05 Oktober 2012 - 19:00
Peter:
Hee schat, weer een prachtig verhaal en zelfs een klein stukje live meegemaakt aan de telefoon heel apart. Zo blij dat alles weer goed gaat met jou en Eva, en dat is ook echt te lezen en te horen als we elkaar even spreken. Nog 34 nachtjes gaat snel hè, maar ik kijk er wel naar uit. Heel veel plezier in de stad groetjes aan eva. Dikke kus pe. -
05 Oktober 2012 - 22:50
Rob En Caecilia:
De mooie, maar ook minder mooie belevenissen zijn allemaal van belang om straks een totaalbeeld te krijgen van deze unieke tijd in jullie leven. Veel plezier in Bolgatanga! Rob en Caecilia -
06 Oktober 2012 - 14:21
Yvonne En Celia:
Hey Lisa,
Wauw, wat hebben jullie goed gehandeld. Wat moet dat een goed gevoel geven zeg. En wat super dat jullie zo beloond werden met een heerlijk ontbijt.
Dit zijn wel de dingen die je nooit meer vergeet. Van elke nieuwe ervaring leer je en groei je daarin. Geweldig toch. Echt super om te lezen. Geniet lekker van je hotelletje dit weekend.
Lfs, Yvon en Celia.
-
06 Oktober 2012 - 15:17
Ad En Anja:
Hoi Lisa,
Wat weer een verbazingwekkend verhaal, zeg. Zo te lezen waren jullie de kalmte zelf tijdens deze spannende ervaring. Heel goed gedaan. Veel succes nog de komende tijd en geniet van jullie uitstapje. Groetjes aan Eva. We zijn alweer nieuwsgierig naar je volgende belevenissen.
Liefs Ad en Anja en een dikke knuffel. -
06 Oktober 2012 - 15:36
Monique En Paul:
Hoi Lies,
Wat een mooi verhaal weer. We blijven je volgen hoor. Geniet nog even van alle mooie ervaringen daar en kom straks veilig, gezond weer terug.
Dikke kus Paul en Monique
-
06 Oktober 2012 - 17:34
Anita:
Hey Lisa, Jeetje wat een verhaal. Ik had het al van je moeder gehoord, maar dit lijkt wel of je in een film zat. En gelukkig alles goed afgelopen, maar ja dat kan niet anders met 2 van die TOP zusters!! Goed werk gedaan meiden!!! En wat heerlijk even een hotel. Lekker genieten meiden jullie verdienen het. Dikke kus xxx Anita en Jos -
06 Oktober 2012 - 17:34
Anita:
Hey Lisa, Jeetje wat een verhaal. Ik had het al van je moeder gehoord, maar dit lijkt wel of je in een film zat. En gelukkig alles goed afgelopen, maar ja dat kan niet anders met 2 van die TOP zusters!! Goed werk gedaan meiden!!! En wat heerlijk even een hotel. Lekker genieten meiden jullie verdienen het. Dikke kus xxx Anita en Jos -
08 Oktober 2012 - 21:50
Bas En Jane:
Hee Lisa!
Wat een spannende en heftige verhalen allemaal zeg! Goed bezig jullie. Echt bijzonder hoor, om dat allemaal mee te maken.
Hier is net de kermis achter de rug, maar je hebt niks gemist hoor. Volgend jaar weer!
Heel veel succes daar nog en pas goed op jullie zelf
xxx van een lamme Bas en nuchtere Jaan -
14 Oktober 2012 - 21:45
Carl José Adrián:
Mooie fotos Lisa!
Maak er zoveel mogelijk als je kan, want dit alles ga je ontzettend missen over een maandje!
José Carl Adrián
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
